Wie is Margo Andriessen?
Als wetenschapper kun je je vingers blauw schrijven, maar je bent niet degene die de praktijk kan veranderen. Daarom ben ik na een wetenschappelijke carrière overgestapt naar het besturen van organisaties. Omdat ik mij medeverantwoordelijk voel voor de inrichting van onze samenleving, beweeg ik mij daarbij vooral in de publieke sector. Daarin heb ik verschillende topfuncties vervuld. Als lid van het College van Bestuur van Universiteit Groningen, als voorzitter van het College van Bestuur de Hogeschool van Amsterdam en directeur Welzijn bij de gemeente Den Haag. Later in mijn leven ben ik al die ervaring in gaan zetten als interim-bestuurder en organisatieadviseur.
Op mijn 72e ben ik vrij onverwachts de politiek in gegaan. Ik werd lid van de Eerste Kamer, omdat mijn fractiegenoot Thom de Graaf vertrok naar de Raad van State. Het was een inspirerende ervaring, die nu weer ten einde is gekomen.
Ik schreef er een paar Nieuwsbrieven over; kijk daarvoor onder PUBLICATIES.
Ook werd ik actief als lid van de Stadsdeelcommissie van Amsterdam Noord. Als voorzitter van die commissie kreeg ik een grappig afscheidsinterview in het Noord Amsterdams Nieuwsblad.
‘Oma van de stadsdeelcommissie’ neemt afscheid
NOORD – In de serie interviews met Bekende Noorderlingen deze keer een (afscheids)gesprek met Margo Andriessen. Zij is de laatste vier jaar in Noord vooral bekend geworden als voorzitter van de tweewekelijkse vergaderingen van de stadsdeelcommissie. Ze hield stevig orde: menig commissielid moest lange betogen inslikken. Nu heeft ze de stadsdeelcommissie verlaten.
door John Jansen van Galen en Tom Tossijn
Niet veel later werd de link gelegd met mijn tijd in de Eerste Kamer.
Waarschuwing voor politieke onervarenheid nieuwe Eerste Kamer
bron: https://www.rodi.nl/
Bij de ontroerende Volksopera op het Purmerplein zong ik mee in het koor en mocht ik figureren als vaandeldrager achter een doodskist.
Het Katholiek Documentatiecentrum van de Radboud Universiteit heeft mijn PPR archief overgenomen. Uhm… PPR? O ja, dat was de Politiek Partij Radicalen. Later opgegaan in Groen Links.
In dat archief is nu o.a. deze voorpagina van de PPR-krant te vinden.
De bekende journalist Ischa Meijer, kon heel goed interviewen. Luister maar mee.
Op 8 november hield de Groningse Universiteit een dag waarin haar erfgoed centraal stond. Daar mocht deze ‘boomer’ en verhaal houden over mijn historische rol als eerste vrouw in het College Van Bestuur. Hoe kwam ik in dat eerbiedwaardige mannen bolwerk? Het begon met een actie voor een kinderdagverblijf in 1979. Op deze foto sta ik met andere actievoerders, mijn zoontje Thomas op de arm, te kloppen op de deur van het College van Bestuur. Binnengekomen vroeg ik of men even op mijn kind wilde passen omdat ik college moest geven.
De actie leidde tot de oprichting van een universitaire stichting kinderdagverblijf, waar ik voorzitter van werd. Vijf jaar later koos de Universiteitsraad mij tot lid van het College van Bestuur.
Kortom: actie voeren heeft zin!
Bij mijn afscheid werd ik als vertrekkende senator bevraagd door de NOS.
Margo Andriessen is pas sinds eind september Eerste Kamerlid voor D66. Zij volgde Thom de Graaf op, die vice-president werd van de Raad van State. Andriessen krijgt vaak de vraag wat een senator nou eigenlijk doet.
Vaak reageren mensen verbaasd dat een lid van de Eerste Kamer alleen op dinsdag vergadert.
Op woensdag kunnen de senatoren weer even ademhalen, vertelt Andriesse. “Donderdag komen vanuit de griffie alweer mededelingen over wat we in de commissies gaan behandelen en moet je je afvragen wat je daarmee gaat doen. En dan is het weekend, het moment waarop je overlegt met fractiegenoten.”
“ Het is twee à drie dagen fulltime werken voor één dag salaris. Je moet dit echt willen.
– Margo Andriessen, afzwaaiend D66-senator
“
Als we er hier niet met elkaar uitkomen, hoe moet het dan verder met het land?– D66-Kamerlid Andriessen
Andriessen pleit ervoor om soms ook politieke tegenstanders op te zoeken. “Hier komt eigenlijk alles samen”, zegt ze. “Als we er hier niet met elkaar uitkomen, hoe moet het dan verder met het land? Dat gevoel houd ik er aan over. Hier moeten echt al die verschillende stromingen en gedachten en meningen en ervaringen samenkomen.”
Op 25 september ben ik geïnstalleerd als lid van de Eerste Kamer. Het was een indrukwekkend ritueel. Ik heb de portefeuille Justitie gekregen en daarmee ben ik terug bij het begin van mijn carrière, als strafrechtjurist en criminoloog. Een mooie wending in mijn latere leven.
Na acht jaar voorzitten van de NVVE, de Nederlandse Vereniging voor een Vrijwillig Levenseinde, heb ik de voorzittershamer over kunnen dragen aan Job Cohen. Het waren enerverende jaren, waarin hard is gewerkt en veel is bereikt. Het mooie aan de NVVE is, dat er ook vriendschappen worden gesloten. Ter illustratie het ernstige moment van het overdragen van de hamer, alsmede een vrolijk onderonsje met directeur Agnes Wolbert.
Klik en lees in PDF (nieuw venster)
Column in de Echo Noord als Stadsdeelcommissielid in Noord
Klik en lees in PDF (nieuw venster)
Interview in Relevant
Op 21 Maart 2018 hoop ik gekozen te worden voor de stadsdeelcommissie Amsterdam Noord, als vertegenwoordiger van het gebied Oud Noord. Opkomen voor mijn directe omgeving, dat ligt mij. Met een team enthousiastelingen zijn wij daarvoor aan het canvassen en posters plakken.
Enkele jaren geleden ben ik, wegens mijn vermeende kennis van sociale problemen, naar Zuid Korea uitgenodigd als ‘distinguished guest’ om daar wat adviezen te geven. Samen met een groep buitenlandse politici, wetenschappers en journalisten ben ik toen rondgeleid langs hun belangrijkste nationale instituties. Sindsdien zijn ze me niet vergeten en mag ik elk jaar in oktober naar de receptie waar ze hun nationale feestdag te vieren. En wat zien de ambassadeur en zijn vrouw er dan mooi uit!
Dit jaar weer veel activiteiten als voorzitter van de NVVE. Een hoogtepunt was de overhandiging van een aanmoedigingsprijs aan minister Edith Schippers voor haar behulpzame activiteiten op het gebied van het vrijwillig levenseinde. We hopen dat ze dat onderwerp niet uit het oog verliest bij de formatie van een nieuw kabinet!
Het jaar 2017 begin ik met een frisse Nieuwjaarsduik.
Onlangs vierde ik mijn 70e verjaardag. Tot mijn vrolijke verrassing werd ik daarbij gehuldigd uit dank voor mijn goede werken als secretaris van de stichting Klein Pompeï. Voorzitter Erik Ader had zich voor de gelegenheid uitgedost en reikte mij plechtig een oorkonde uit.
Hieronder sta ik opgelucht bij de originele films van de beroemde Amerikaans-Nederlandse kunstenaar Bas Jan Ader. Na een lange juridische strijd kon ik ze onlangs, namens de weduwe Ader, overbrengen van museum Boijmans van Beuningen naar filminstituut EYE. Het was het een diepgravende ervaring. De kwetsbare kunst van Bas Jan dreigde door een arrogante museumdirecteur te worden afgepakt van de kunstenaar (en zijn erven).
Ik heb een interessante familiegeschiedenis. Regelmatig brengt die verrassingen. Deze keer was het mijn voorvader generaal Jan Egbertus Van Gorkum. Hij blijkt een heldenrol te hebben gespeeld in Bergen op Zoom, toen de Engelsen die stad in 1814 probeerden te ontdoen van de Franse bezetters. De generaal (overgelopen van de Fransen naar Koning Willem I) loodste de Engelsen over bevroren grachten en glibberige muren de stad binnen. Meer dan 800 Engelsen verloren daarbij hun leven. Uit dankbaarheid daarvoor werd op 8 maart een gedenksteen onthuld in de Grote Kerk. Samen met de burgemeester mocht ik daar mijn steen(tje) aan bijdragen.
Op 26 november hield de NVVE een congres over de vraag hoe en Voltooid Leven op een waardige wijze beëindigd kan worden. Dit in afwachting van het rapport van de door de minister van VWS ingestelde Commissie van Wijzen o.l.v. Paul Schnabel. Ik hield er een inleiding over de geschiedenis van de problematiek, die de NVVE al 35 jaar bezig houdt. Waarom mogen mensen die aan het leven lijden geen stervenshulp krijgen? Waar blijft de Laatste Wil Pil? Het geduld van de Grijze Golf over de betutteling van overheid raakt zo langzamerhand op.
Mijn Amerikaanse vriendin Mary Sue Andersen, weduwe van de bekende kunstenaar Bas Jan Ader, heeft mij gevraagd haar in Nederland te vertegenwoordigen in zaken die de nalatenschap van haar man betreffen. Onlangs was zij hier ter gelegenheid van de prachtige tentoonstelling in galerie Grimm van werken van Bas Jan en Ger van Elk. Ik maakte bijgaande foto.
Als voorzitter van de NVVE kwam ik intensief in contact met oud-minister Els Borst, die over haar euthanasiewet waakte. Een geweldige vrouw. Mijn hart doet nog steeds zeer om haar gewelddadig dood.
Mede dankzij haar raakte ik weer actief betrokken bij D66, een partij waar je leuke mensen ontmoet en op een prettige manier kunt meedenken over de stand van stad en land. Daarom heb ik mij onlangs gekandideerd voor de Eerste Kamer. Ik ben terechtgekomen op plek 11 en werd daarmee eerste reserve. Ik blijf mijzelf een beetje warm lopen langs de lijn, voor het geval dat….